اولین مرحله پخت، حرارت دادن کوره از دمای اتاق تا کمی پایین‌تر از دمای جوش آب است.
پس از کندلینگ، دما افزایش می‌یابد تا مواد شیمیایی فرار خارج شوند:
اگر کربنات‌های کلسیم و/یا منیزیم در گل وجود داشته باشند، با افزایش دمای کوره تجزیه می‌شوند:
پس از اینکه بدنه رسی تمام وزن قابل کاستن را از دست داد، شروع به قوی‌تر و متراکم‌تر شدن می‌کند:
میزان چگالی مطلوب: اینکه چگالی تا چه حد پیش برود، به نوع بدنه و هدف نهایی بستگی دارد.
برنامه زمان‌بندی کوره نباید سریع‌تر از چیزی باشد که ترکیب و وضعیت قطعه (ضخامت و تخلخل) اجازه می‌دهد.
اگر قطعه ضخامت یکنواخت و ساده داشته باشه و بدنه تخلخل زیاد داشته باشه، میشه پخت رو نسبتاً سریع انجام داد. ولی هرگز نباید سریع‌تر از توان قطعه پیش رفت.
حتی اگر قطعه کاملاً خشک باشه، باز هم در ابتدای پخت باید با احتیاط گرم کنیم تا اجزای مختلف قطعه تقریباً به یک سرعت گرم بشن. اگر گرمایش خیلی سریع باشه، سطح بیرونی سریع گرم میشه و مرکز کندتر، که باعث تنش و ترک میشه.
پیشنهاد محافظه‌کارانه برای گرمایش بعد از کندلینگ: افزایش دما بین ≈ ۸۳ تا ۱۶۷ °C در ساعت تا دمای حدود ۸۷۱ °C
اگر از آن دما بالاتر برویم، باز هم میشه با افزایش 170°C در ساعت ادامه داد، ولی این روش محافظه‌کار است و ریسک ترک خوردن را کاهش می‌دهد.
یک نکتهٔ مهم: دمای تبدیل کوارتز (Quartz Inversion) تقریباً ۵۷۳ °C است. هنگام سرد کردن قطعه متراکم، تغییر حجم کوارتز ممکن است باعث تنش شود. پس در حوالی این دما باید گرمایش و سرد شدن را کندتر کرد.
